Posts Tagged ‘Eyemotions’
Poëzie
Er hing daarnet een wit collier
van witte parels om uw hals.
Ik weet niet meer hoe mooi dat was
omdat uw ogen schitterden
als kralen aan een snoer. Zopas
hebt u kralen afgelegd.
Uw ogen waren oogwitwit.
Ook toen hield u mijn adem in.
Uit Zomerzot door Miguel Declercq
Huwelijk Lynda & Frans
Enkele weken geleden ben ik samen met Rulan het huwelijk van Frans & Lynda gaan fotograferen. We kregen ongeveer een uur de tijd om een 50-tal portretten te schieten. Aangezien ik een hekel heb aan het regisseren van mensen, zag ik enigszins op tegen deze taak. Gelukkig was het versgehuwde koppel zeer tevreden van het resultaat en ik -daaruit voortvloeiende – een tevreden man. 🙂
Hieronder enkele beeldjes die ik, tussen het ‘portrettentrekken’ door, geschoten heb.
Het Zwart Water
Enkele weken geleden ben ik met een vriend gaan wandelen in het natuurgebied Het Zwarte Water nabij Turnhout en Baarle Hertog. Hoewel het KMI droog weer en behoorlijk wat zon had voorspeld, regende het bij aankomst pijpestelen. We zijn dan maar meteen de nogal afgelegen taverne Het Zwarte Water binnengestapt (de link met het natuurgebied moge duidelijk zijn). Hoewel de bediening er op een vriendelijke manier verliep, kon ik mij niet ontdoen van een zeker gevoel van ‘ongemak’. Sommige etablissementen hebben nu eenmaal die sfeer, hoewel mogelijk de starende gier rechts van me daar enigszins een hand in had.
Hoe dan ook, het landschap zelf was duidelijk nog volop in aangroei, maar kon me zeker bekoren. Het betreft een redelijk “recent” landschap dat een 50-tal jaar geleden op de landbouw gewonnen werd (geloof ik). Hieronder alvast enkele beelden van de dag.
Eyecatcher – Marie Jeanne Smets
Het heeft even op zich laten wachten, maar onze eerste Eyecatcher, Marie Jeanne Smets, is dan ook meteen een échte eyecatcher. Vanaf de eerste maal dat we haar foto’s onder ogen kregen, stond het voor ons vast dat zij de spits mocht afbijten. Haar beelden zijn doorspekt met symboliek en dramatiek, maar ook met humor en geluk. Een opvallende kwaliteit is de veelzijdigheid die zij als fotografe aan de dag legt. Van strakke esthetiek tot donkerromantische beelden waarin licht en kleur – of het ontbreken daarvan – een essentiële plaats innemen. Ze beheerst het allemaal feilloos.
Het is dan ook een eer om deze rubriek met Marie Jeanne Smets te mogen openen …
Eyemotions: Wat opvalt is dat Uw werk veelal een opvallende en dramatische lichtwerking vertoont. Wordt U hiervoor geïnspireerd door de schilderkunst en meer specifiek de oude meesters?
Smets: Tijdens mijn opleiding vond ik het vak kunstgeschiedenis erg boeiend en de schilderkunst heeft me zeker geïnspireerd. Een voorbeeld hiervan is een portret dat ik in 2002 maakte van een jonge vrouw voor de achterflap van haar boek. Tijdens het poseren deed ze me denken aan “Het meisje met de parel” een schilderij van Vermeer. Met het nodige licht en wat accessoires erbij heb ik haar dan ook zo geportretteerd.
De dramatische clair-obscur stijl van schilders zoals bvb. Caravaggio is een inspiratiebron die ik vooral gebruik in zwart-wit portretten. De impressionisten zoals Claude Monet, vertellen veel over het licht in de natuur. Ook de moderne schilders zijn boeiend om naar te kijken en leren ons hoe we met compositie en licht moeten omgaan.
Eyemotions: Zoekt U dit licht specifiek op of wordt dit door postprocessing geaccentueerd?
Smets: Het liefst werk ik met bestaand licht. Op die manier laat ik de sfeer van het moment zoveel mogelijk in de foto terug komen. Schaduwen vallen mooi en het licht speelt met het onderwerp en de compositie in het beeld. Bij het ontwikkelen van de foto wordt het gevangen licht indien nodig nog accentueert door middel van doordrukken en tegenhouden, een doka techniek.
Eyemotions: Heeft u enige bijscholing gevolgd inzake digitale beeldbewerking of is het voornamelijk het gevolg van intensieve zelfstudie?
Smets: Hoofdzakelijk zelfstudie, fora op het internet en de goede raad van enkele bevriende fotografen.
Eyemotions: Uw reeks ARS MORIENDI gaat over de dood, “de ultieme afspraak”.
Veel beelden hiervan zijn in scène geplaatst en ook zijn er vele digitaal bewerkt.
Waar haalde je je ideeën hiervoor vandaan? Liet je je beïnvloeden door bepaalde schrijvers of dichters?
Smets: De reeks “Ars Moriendi 2008 – de Ultieme Afspraak” is een fototentoonstelling die ik in opdracht heb gemaakt.
Eerst heb ik wat ideeën op papier gezet, documentatie verzameld, veel gelezen over het thema… naslagwerken geconsulteerd, boeken over de dood in de natuur, in de kunst, enz. …
Maar vooral twee jaar lang foto’s gemaakt en zoveel mogelijk fotografische beelden verzameld. Ik heb tientallen plaatsen bezocht, zoekend naar drama, stilleven, humor. Foto’s gemaakt op kerkhoven, in de natuur en de leefwereld van mens en dier. Uit honderden beelden heb ik een dertigtal foto’s gekozen voor de tentoonstelling. Voor een aantal van die foto’s haalde ik mijn inspiratie uit verhalen, film of kunst en die zijn dan ook in scène gezet.
Zoals bijvoorbeeld de titelfoto “de Ultieme Afspraak”; een man die volledig aangekleed en als het ware onaangekondigd de zee inwandelt, is waarschijnlijk wel geïnspireerd door het surrealisme van René Magritte. Het maken van de foto was een vrolijke bedoening, het is volledig in scène gebracht. Walter was bereid om te figureren, hij is een duiker en kent de zee. Nadien werd de foto bewerkt om de sfeer te creëren.
© MJ Smets - De Ultieme Afspraak
Een vriendin die thuis een vijver heeft speelde de rol van Ophelia, een personage uit het toneelstuk “The Tragedy of Hamlet”. Voor die foto heb ik me laten inspireren door het werk van Everett Millais.
Hyacinten symboliseren in sommige culturen de dood van een mens, maar met de belofte van wedergeboorte. Daarom wandelden voor de foto ”Dodentocht” enkele leden van een toneelclub met dodenmaskers en een doodskist door het Hallerbos. Een van hen heeft ook gefigureerd voor de foto “Dodenpreek”. …
© MJ Smets - Ophelia
Eyemotions: Naar welke lichtmeesters kijk jij met felle bewondering?
Smets: Dat is een vraag waar ik niet bondig op kan antwoorden, er zijn er immer zo veel. Naar foto’s kijken heb ik altijd al gedaan, daarom houd ik zo van fotoboeken. Een van de eerste fotoboeken die kocht was van Willy Ronis. Dat boek heb ik spijtig genoeg verloren. Onlang zag ik echter in een boekhandel tot mijn verrassing zijn naam op een pocketboek. Ik heb het onmiddellijk gekocht; “Ce jour-là” is een leuk boekje waarin hij bij elke foto het verhaal vertelt van hoe die tot stand is gekomen. Het boek staat nu in mijn boekenkast naast o.a. Robert Doisneau, Mapplethorpe, Man Ray, Blossfeld, Cartier-Bresson, Brassai, Herbert List, JeanLoup Seiff, Marcia Lipman, Herbert Bayer, Banka, …
en natuurlijk ook vele Belgische fotografen die ik hier niet opnoem om er zeker geen te vergeten.
Tot slot wil ik ook nog vermelden dat ik met heel veel plezier en soms met verwondering en bewondering kijk naar het werk van sommige jonge hedendaagse fotografen.
© Willy Ronis - Les Amoureux de la Bastile
Eyemotions: Wanneer en waarom ben je overgeschakeld van analoge fotografie naar digitale?
Heb je er spijt van?
Smets: In 2002 heb ik mijn eerst “digitaaltje” gekocht “om eens te proberen” een mens moet meegaan met zijn tijd en uiteindelijk bleek dat een foto maken met zo’n ding best wel meeviel. Toen ik later een digitale reflexcamera kocht schakelde ik kort daarop definitief over en nu werk ik uitsluitend digitaal en heb daar zeker geen spijt van, wel integendeel.
Eyemotions: Welke reeks, of welke foto in het bijzonder vindt U zelf het mooist?
Smets: Oei, ook dat is weer zo’n moeilijke vraag, immers mijn beste foto en/of reeks moet ik nog maken, maar dat is natuurlijk een cliché antwoord. Ik kies een foto van mijn moeder die ik enkele jaren terug met veel liefde maakte. Die foto maakte in 2005 deel uit van een tentoonstelling over oudere vrouwen in de kunst en was georganiseerd door het Salzburger Kunstverein (Oostenrijk) .
Eyemotions: Aan welke foto heeft U de mooiste herinnering?
Smets: Zonder twijfel de 16 portretten die ik maakte voor het boek “Werken met Passie” over vrouwen die terugblikken op hun loopbaan. Het was een hele fijne opdracht, een van de leukste die ik de laatste tijd heb mogen doen. We hadden vaak erg fijne gesprekken vooraf wat erg bevorderend was voor de foto’s nadien, het zijn stuk voor stuk “straffe madammen” waar ik heel veel respect voor heb en zo heb ik ze ook geportretteerd.
© MJ Smets - Werken met Passie (Rose Claeys)
Eyemotions: Haalt U uit uw beroep als interieurfotograaf ook enige fotografische voldoening of ziet U dit eerder puur beroepsmatig?
Smets: Elke opdracht is anders en vraagt een andere aanpak en zo wordt het telkens weer een nieuwe uitdaging. Bovendien bestaat mijn opdacht er niet enkel in om mooie beelden te maken ze moeten ook vertellen wat wij doen, wie we zijn en vooral wat we realiseren. …
Dat alles maakt het erg boeiend om te doen. Het is een fantastische job die ik heel graag doe.
© MJ Smets
Eyemotions: Een element dat in vele foto’s van jouw terugkeert zijn opvliegende vogels. Toeval, of met voorbedachte rade?
Smets: In het algemeen zijn vogels symbool van het bovenaardse, het nauwelijks bereikbare en van de vrijheid waarnaar de mens streeft. Daarom spelen vogels vaak een rol in mijn foto’s omdat dit niet enkel bijdraagt tot het verhaal dat ik wil brengen, ze zorgen vaak ook voor de nodige “actie”. In sommigen foto’s zijn ze louter toeval, maar boeiender zijn die gemaakt met voorbedachte rade. Ik vind het spannend om dat moment af te wachten tot de vogel opvliegt, dat vraagt vaak veel geduld, maar dat is net ook het leuke ervan.
© MJ Smets
Op 9 juni geeft Marie Jeanne Smets een lezing over fotografie:
“Over fotografie – elke foto is een nieuw avontuur”.
De lezing gaat door in ´ T Zonneputteke in Zoersel. Meer info vind u hier: http://www.mjsmets.be/expo/expo.html
Eyemotions: Bedankt voor dit interview.
Egalité entre les peuples
Vorig jaar was ik aanwezig op een vrouwenrechtenbetoging. Hiervoor was een delegatie Afghaanse vrouwen afgezakt naar Brussel. Uit hun ogen sprak trots, maar ook veel melancholie. Ook bij dit jonge meisje …
Hieronder twee beeldjes.
Kick-off!
Eyemotions vormt de thuisbasis voor een groep jonge fotografen.
Het initiatief is voortgekomen uit een gemeenschappelijk gevoel dat er te weinig ondernomen werd met het fotoarchief dat elk van ons verzameld had. Onder het welgekende motto eendracht maakt macht hebben wij dan ook besloten onze krachten te bundelen om zo onze respectievelijke portfolio’s aan een groter publiek kenbaar te maken.
Bovendien zorgt de samenwerking voor een uitdaging en een stimulans. Deze zet ons er niet alleen toe aan om het beste van ons kunnen te tonen, maar ook om stil te staan bij onze technische of creatieve onvolkomenheden.
Naast het tonen van de portfolio’s, wordt er ook een blog onderhouden die regelmatig geüpdatet wordt. Hierbij krijgt iedere participant om beurt de kans om een beeld uit zijn archief te posten.
Tenslotte wordt er ook maandelijks een bepaalde foto of een medefotograaf in de kijker gezet via de sectie eyecatcher. Het kan hier zowel gaan om één opvallend beeld als om een compleet oeuvre.
Hieronder lichten we alvast een tipje van de sluier op van ons kunnen, samengaande met een bijhorend tekstje waarom de betreffende fotograaf voor dit beeld gekozen heeft. Indien je meer werk van ons wilt bekijken kunt u rechts op onze portfolio’s klikken.
Wij wensen u alvast veel kijkplezier toe en voel u vrij om onze beelden ook van commentaar te voorzien!
Bart, Jordi, Rulan en Steven.
Jordi Lauwers
Dit is misschien technisch niet de meest hoogstaande foto maar heeft voor mij wel iets meer waarde. Ik had net de goedkope maar goede 50mm 1.8 gekocht en zocht iets waar ik deze kon testen. Niets zo goed om dit te doen als in een verduisterde kapel waar een modeshow + feestje doorgaat aka Gala Nocturna. De lichtomstandigheden waren moeilijk, heel weinig licht + veel volk dat voor de lens kwam als je wat achteruit ging om alles in beeld te krijgen. Dus veel foto’s uiteindelijk mislukt of teveel storende elementen in beeld. En eindelijk kwam deze er dan uit. Toeval is dat net op het moment dat ik afdrukte een andere fotograaf zijn flash afging waardoor het model nu goed in het licht staat. Dus deze foto is eigenlijk een beetje toevallig want op dat moment had ik zelf nog geen flash. Tot mijn grote verbazing stond deze foto in Weekend Knack van half januari, natuurlijk zonder dat ik iets wist en zonder naamvermelding.
Steven Merckaert
De reden waarom ik deze foto als persoonlijk openingsbeeld gekozen heb, is omdat de man in de foto mede aan de basis ligt van mijn interesse in fotografie. Ondanks zijn gevorderde leeftijd (dit jaar wordt hij 88) is hij nog steeds zeer gepassioneerd met fotografie bezig en trekt hij er bij de eerste zonnestralen ’s morgensvroeg op uit om met zijn Linhoff camera uit de jaren 40 (!) foto’s te gaan nemen in het Antwerpse havengebied. Zulk een discipline kan ik met mijn jonge jaren nauwelijks aan de dag leggen en mijn bewondering is dan ook erg groot. Bovendien heeft hij nog een jeugdig enthousiasme bewaard voor alles wat met techniek te maken heeft. Dit enthousiasme toont zich in de fascinatie voor de voorbijrazende moto.
Bart Werbrouck
Al liggend en kruipend op de grond, vreemd aangekeken door voorbijgangers kwam dit beeld tot stand. Er zat een mooi licht op de ondergrond en de plas. De reflectie in de plas laat het drukke werkgedeelte van Brussel-Noord eens tonen vanuit een ander perspectief. Beelden met reflecties (plassen en ramen) hebben al vrij snel een speciale indruk op mij nagelaten. Bij deze zelf eentje ondertekend.
Rulan Kurek
Dit beeld werd genomen op de filmset van de Nederlandse film “De Storm”, een film die handelt over de overstromingen uit januari 1953 in Nederland. Naar mijn mening wordt de gehele sfeer van toen weergegeven in deze foto, het is een beeld dat een geheel verhaal omvat. Dit verhaal wordt bekrachtigd door de kijkrichtingen van de twee personen, gehuld in warme kledij. De figuranten hadden hier net een scéne gedraaid en waren op weg naar een verwarmde tent.
Eyemotions 